دلم برای بچگی هایم تنگ شده است

دلم برای بچه گی هایم تنگ شده است

برای همون وقت ها که تنها دلخوشی ام جمع کردن پول هایم و خریدن شکلات مورد علاقه ام بود ،

در باغ پر از چمن خا نه یمان می دویدم و باد صورت کودکم را نوازش می داد .

جلوی گلفروشی نزدیک خانه یمان می ایستادم و بو می کشیدم عطر گلها را انگار گل ها هم خوشبو تر بودند ان موقع!

بچگی ها فرق بین ماشین معمولی ومدل بالا را نمی فهمیدیم که بخوایم دنبالش باشیم همین طور خانه ی بزرگ وکوچک را همین که یک وجب جا برای بازی پیدا می کردیم بس بود. به گلها نگاه می کردیم و پروانه را دنبال دنیا چقدر قشنگ

بود انوقت ها چه ساده به هم نزدیک می شدیم ودست دوستی می دادیم چه دلهای بزگی داشتیم! کاش..... کاش اونوقت ها تو را می دیدم و راحت می امدم جلو و هم بازی ات می شدم بعد همیشه می باختم تا برنده باشی ومن از پیروزی کودکانه ات لذت ببرم.

دلم برای کودکی تنگ شده است.

رد پا

به تو که هیچ وقت به موقع نمی رسم اما......

اما انقدر روی جای قدم هایت راه می روم تا اج کفشم ارام گیرد

و تاب بیاورد سنگینی جسمم را ، برای قدم های باز مانده

از جاده هایتان خسته نشوید!

همه ی ما در یک جاده راه می رویم بلندای این جاده بستگی به وسعت رویاهایمان دارد.
درست همان موقع که در قلب وذهنت به یک رویا دل می بندی چمدانت را بر می داری وراه می افتی همیشه در این راه تنهاییم ودل بستن به سایه های اطراف به امید تنها نبودن فقط راه را ترسناک تر می کند می رویم و می رویم این راه مثل جاده ی شمال همیشه پر از زیبایی نیست گاهی به کویر می رسد کویر نا امیدی خشک خشک ،بی اب بی اب توش بمانی کارت تمام است از تشنگی خواهی مرد تشنگی رویاهایت باید بروی........

به کوه می رسی بلند بلند بالا رفتن از کوه سخت است می توانی همان پایین کناره دامنه های زیبا زندگیت را شروع کنی وادامه ندهی از اون گذشته معلوم نیست ان طرف کوه چه چیزی انتظارت را می کشد دشتی زیبا یا کویری خشک! بعضی ها می ایستند وبعضی دیگر ادامه می دهند می روند بالا از خطر از سنگ از سرما ونمی ایستند هر گز نمی ایستند حتی با این که نمی دانند چه چیزی انتظارشان را می کشد خطر یا ارامش! از کوه که پایین می ایی ادم دیگری شده ای اثار سرما زده گی روی بدت به یادگار می ماند و همین طور زخم های دیگر کمی سست می شوی حرکتت کند می شودفکر روزهای سختی که گذرانده ای ومقصدی که هنوز بهش نرسیده ای مثل خوره می افته توی ذهنت خسته می شوی ازراه وجای زخم هایت درد می گیرد میگویی می مانم وادامه نمی دهم با یک دنیا حسرت وخاطرات خلوت می کنی شاید هم باز بروی وبروی
وادامه دهدی راه سخت تر می شود نه به سختی اوایل راه نه اینک دیگر کویر نباشد یا سنگ و سرما نبینی اما عادت می کنی بدنت تاب می اورد وتو ادامه می دهی این جاده ی اسرار امیز را ونزدیک می شوی به رویایت و اگر بدانی چه لذت بخش است .بوی بهار میدهد بوی پیروزی پس منتظرم بمان بمان تا سختی های جاده را پشت سر بذارم و برسم بهت تا ان موقع نکنه سختی های راه از پا درت اورده باشند؟ نکنه رویاهای بزرگت را فراموش کنی ودلسرد بشی منتظرم بمان .

وسعت زمین

من روی یک کره گرد زندگی می کنم نمی دانم اندازه اش چقدر است؟ اخر من نه زمین شناسم ونه جهان گرد ولی می دانم که اندازه ی عجیبی دارد! تو انجا زندگی می کنی ان طرف زمین و وسعت زمین بین ما فاصله می اندازد فاصله خیلی زیاد به اندازه ی یک اقیانوس دو دریا و سه رشته کوه بزرگ اما عجیب است که من این فاصله را احساس نمی کنم انگار همین که قدم از خانه بیرون می گذارم یا سر از پنجره به در می کنم تو را می بینم که مثل هر روز صبح سر حال واراسته از خانه در می ایی وبه سمت دیگری می روی ونگاه مرابا خود می بری از این راه به نا کجا اباد همیشگیت انوقت با خودم فکر می کنم دنیا چقدر کوچک است و در ان فاصله معنا ندارد فکر می کنم اگر یکی دو قدم بر دارم از اقیانوس می گذرم در یا را رد می کنم واز رشته کو ها بالا می روم اما تو یک جا نمی مانی زمان می گذرد روزها و ماهها گاهی هم سال ها وبلا خره نزدیک تر می شوی می ایی به شهرم روی زمینی راه میروی که من می رفتم انوقت بال در می ارم از خوشحالی ومی دوم به سمتت اما...... اما تو هیچ وقت نیستی نمی دانم مشکل از زمانبندی من است؟ یا بی وقت امد ورفت تو؟ ولی تو هیچ وقت نیستی وهمیشه دیر می رسم انوقت پیش خودم فکر می کنم این دنیا انقدر ها هم که فکرش را می کنم کوچک نیست وگرنه چه طور می شود دونفر در یک جا وفاصله زمانی کم هم دیگر را پیدا نکنند!؟ انگار کش می اید زمین ! و بزرگ و بزرک تر می شود ان لحظه یا شاید هم یک جا بزرگ است و جای دیگر کوچک من که نفهمیدم زمین کوچک است یا بزگ؟

سلام

سلام

فکر نمی کردم سلام اول توی دنیای مجازی هم انقدر سخت باشه ولی انگار هر کاری واقعا اولش سخته!

پس فعلا فقط سلام.